Jak zmaksymalizować działanie kreatyny?




    Lepszy transport do wnętrza komórki mięśniowej

Jednym ze sposobów maksymalizacji działania kreatyny jest jej przyjmowanie z dekstrozą. Zostało udowodnione, że przyjmowanie 50 g dekstrozy wraz z kreatyna w sposób znaczący wpływa na akumulację kreatyny wewnątrz komórek mięśniowych. Możliwe jest, że podwyższony poziom insuliny (jako efekt spożycia dekstrozy) aktywuje transportery kreatyny, w błonie komórki mięśniowej i w ten sposób maksymalizując jej transport do wnętrza komórki. Jednym z argumentów przeciwko takiemu mechanizmowi jest fakt, że we krwi, maksymalne stężenie insuliny po spożyciu dekstrozy oraz maksymalne stężenie kreatyny nie występuje w tym samym czasie. Szczytowa koncentracja insuliny przypada na ok. 45 min po po spożyciu dekstrozy [Krezowski 1986]. I tutaj ważna rzecz – powoli opada aż po 180 min osiągnie poziom wyjściowy. Co do kreatyny to jej stężenie gwałtownie rośnie po jej spożyciu aż do osiągnięcia wysokiego, stałego poziomu po 60 min [Schedel 1999]. Ten wysoki poziom utrzymuje się przez ok. 2h. W tym przypadku trudno mówić o tym, że insulina i kreatyna "mijają się" w czasie. Z pewnością szczyty koncentracji nie pokrywają się czasowo jednak obydwie cząsteczki są obecne we krwi w tym samym czasie i to w dużym stężeniu. Czy rzeczywiście insulina gra istotną rolę w transporcie kreatyny do komórek mięśniowych? Zdania są podzielone, tak jak i wyniki badań [Haugland 1976, Willott 1999]. Ważne jest natomiast to, że udowodniono pozytywny wpływ dekstrozy na transport kreatyny do mięśni [Green 1996, Greenwood 2003], niezależnie od tego jak do tego dochodzi.
Jeszcze lepszy efekt można uzyskać przyjmując kreatynę wraz z dekstrozą oraz białkiem. Przyrost całkowitej masy ciała jest ponad dwukrotnie większy w tym przypadku niż gdy stosowana jest sama dekstroza. Badania z 2001 roku [Tarnopolsky i inni 2001] dowiodły także, że przyjmowanie 10 gram kreatyny z 75 gramami dekstrozy oraz 10 gramami kazeiny miało większy wpływ na budowanie beztłuszczowej masy mięśniowej niż przyjmowanie kreatyny z samą dekstrozą (wzrost w okresie 8 tygodni o odpowiednio 6,4% i 4,1%).
Dodatkowym „wspomagaczem” kreatyny jest kwas liponowy (alpha-lipoic acid). Ten naturalny antyoksydant ułatwia transport kreatyny do komórek mięśniowych. Zostało udowodnione, iż stężenie kreatyny w mięśniach jest znacząco wyższe podczas stosowania kwasu liponowego wraz z dekstrozą niż w przypadku stosowania samej dekstrozy [Burke 2003].

  

--> 

Literatura:


--> 

Burke DG, Chilibeck PD, Parise G, Tarnopolsky MA, Candow DG. Effect of alpha-lipoic acid combined with creatine monohydrate on human skeletal muscle creatine and phosphagen concentration. Int J Sport Nutr Exerc Metab. 2003 Sep;13(3):294-302.

Green AL, Hultman E, Macdonald IA, Sewell DA, Greenhaff PL. Carbohydrate ingestion augments skeletal muscle creatine accumulation during creatine supplementation in humans. Am J Physiol. 1996 Nov;271(5 Pt 1):E821-6.

Greenwood Mike, Richard Kreider, Conrad Earnest, Christopher Rasmussen, Anthony Almada. DIFFERENCES IN CREATINE RETENTION AMONG THREE NUTRITIONAL FORMULATIONS OF ORAL CREATINE SUPPLEMENTS. JEPonline. 2003;6(2):37-43

Haugland RB, Chang DT. Insulin effect on creatine transport in skelatal muscle (38464). Proc Soc Exp Biol Med. 1975 Jan;148(1):1-4. 

Krezowski PA, Nuttall FQ, Gannon MC, Bartosh NH. The effect of protein ingestion on the metabolic response to oral glucose in normal individuals. Am J Clin Nutr. 1986 Dec;44(6):847-56. 

Schedel JM, Tanaka H, Kiyonaga A, Shindo M, Schutz Y. Acute creatine ingestion in human: consequences on serum creatine and creatinine concentrations. Life Sci. 1999 Oct 29;65(23):2463-70. 

Tarnopolsky MA, Parise G, Yardley NJ, Ballantyne CS, Olatinji S, Phillips SM. Creatine-dextrose and protein-dextrose induce similar strength gains during training. Med Sci Sports Exerc. 2001 Dec;33(12):2044-52.

Willott CA, Young ME, Leighton B, Kemp GJ, Boehm EA, Radda GK, Clarke K. Creatine uptake in isolated soleus muscle: kinetics and dependence on sodium, but not on insulin. Acta Physiol Scand. 1999 Jun;166(2):99-104.










Brak komentarzy:

Prześlij komentarz